Latarnia morska w Sopocie tworzy kompleks z Zakładem Balneologicznym. Zakład ten, dawniej zakład kąpielowy, powstał dzięki byłemu lekarzowi wojsk napoleońskich Jerzemu Haffnerowi.

Gdy zakład przebudowywano, powstał projekt zmienienia komina kotłowni na wieżę widokową. W ten sposób powstała dzisiejsza wieża latarni morskiej.

Światła nawigacyjne zainstalowano dopiero po II Wojnie Światowej, kiedy odbudowywano częściowo zniszczone miasto. Nie wiadomo kiedy dokładnie na wieży rozbłysło pierwsze światło. Latarnia była w spisie latarń z 1957 r. Z powodu małego zasięgu (5 Mm) trudno było wtedy nazwać ją latarnią z prawdziwego zdarzenia, co stało się dopiero w 1977 r., gdy na latarni zainstalowano światło o zasięgu 17 Mm. Źródłem światła jest układ optyczny składający się z lampy obrotowej produkcji szwedzkiej, o sześciu płaszczyznach. Świeci ona przez 0,3 s, po czym następuje 3,7 s przerwy.

Wejście do latarni od strony Skweru Kuracyjnego. Latarnia jest udostępniona do zwiedzania przez cały rok.