Jurata ma za sobą bardzo krótką historię, w 2001 roku świętowano tu siedemdziesięciolecie powstania. W 1928 roku polscy przemysłowcy założyli Spółkę Akcyjną „Jurata”. Spółka posiadała rządową koncesję i wydzierżawiła 150 ha terenów państwowych lasów i wybrzeża na Półwyspie Helskim. Celem założycieli było stworzenie uzdrowiska na skalę europejską. Juratę reklamowano jako miejsce, gdzie temperatury są łagodniejsze dzięki chroniącemu przed wiatrem nadmorskiemu lasowi. Jest tu także duża ilość dni słonecznych o wysokiej insolacji.

Pierwszy sezon otwarto uroczyście w 1931 roku. Jurata stała się najnowocześniejszym kurortem powojennej Polski, zyskując sobie miano polskiej „Palm Beach”. Było i jest to ulubione miejsce wypoczynku arystokratów, polityków i artystów. Magdalena Samozwaniec w książce „Maria i Magdalena” opisała Juratę jako najbardziej snobistyczne miejsce na wybrzeżu. Bywali tu Eugeniusz Bodo, Tola Mankiewiczówna, siostry Halama, Jadwiga Smosarska, gen. Władysław Sikorski, Jan Kiepura, Wojciech Kossak i jego córki Pawlikowska -Jasnorzewska i Magdalena Samozwaniec. Rezydencje w Juracie mieli: Ignacy Mościciki, Józef Beck, hrabiowie Potoccy, książęta Czetwertyńscy i hrabiowie Tyszkiewiczowie. Elitarni wczasowicze spotykali się na dancingach w Cafe-Cassino. Do 1934 roku istniało już w Juracie około 20 willi.

Do Juraty można było dojechać koleją lub statkiem z Gdyni. Podróż statkiem trwała godzinę. Działąłą tu stacja mereologiczna włączona do ogólnej sieci ówczesnego Państwowego Instytutu Meteorologicznego. 

Po 1945 wszystkie prywatne obiekty wypoczynkowe w Juracie zostały upaństwowione.  Dopiero w ostatnich latach część obiektów została zwrócona prawowitym właścicielom. W 1954 roku Jurata Została włączona do Jastarni. W latach 1960 – 1975, zgodnie z planem przekształcenia elitarnego uzdrowiska w kąpielisko ogólnodostępne, wybudowano tu liczne ośrodków zakładowe, resortowe i związkowe. Wtedy powstało drewniane molo spacerowe na Zatoce Puckiej.